วันพระจันทร์เต็มดวง

ในวันที่พระจันทร์เต็มดวง  และเมฆเต็มท้องฟ้า … ยามราตรี ที่สว่าง และ มืดมิด
วันนี้ เมฆ ครึ้ม
            ท้องฟ้า ยามเย็น เต็มไปด้วย เมฆ ดำทมึน ที่ขยับเข้ามา  ใกล้ถึงกรุงเทพแล้ว ท้องฟ้าก็ใกล้มืดเช่นกัน
เห้อ!!!! ตั้งแต่เช้าแล้ว วันนี้ นึกว่า ท้องฟ้า จะแจ่มใส  ก็แหม๋ แดด ส่องมาแต่ เช้า แต่หงัย ไม่รู้ พอเดิน ออกจากห้อง
 ฝนก็เริ่มลงเม็ด มาต้อนรับ วันพระใหญ่แต่เช้า เชียว ..  ถึงแม้ ว่า อะไร อะไร ดูเหมือน จะลงตัว และราบเรียบ
แต่ เหมือน อะไร อะไร ที่มั่น ขุ่น ๆๆ อยู่ มันตกจะกอน ในหัวใจเรามากกว่า ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ มัน จะฟุ้งขึ้นมากอีก
แต่ จะว่าตกตะกอน ก็ไม่เชิง เพราะตอนนี้อะไร อะไร ก็ไม่ชัดเจน เลย ..ฉันไม่รู้เธอ และเธอไม่รู้..ฉัน เหมือนแต่ก่อน
แต่ ก็เอาเหอะ อะไร จะเกิด ก็เกิด …. ทำดีได้แค่ นี้้ ก็แค่นี้ …  มีอะไร อยู่ในใจแล้วไม่พูด แล้วใคร จะไปรู้ …. หากเทอ
ยังเข้ามาอ่าน เอนทรี่ของเรา อยู่ จงรับทราบด้วย… ว่าเพื่อนคนนี้  ไม่เข้าใจเทอเลย แล้ว ไม่เข้าใจแล้วด้วย มีปัญหากับ ฉัน
ก็มาบอก มาพูด ตรง ๆๆ เงียบอย่างนี้ แล้วเทอร์เป็นสุข ดี ก็ดี … แต่ฉันคนนี้เสียความรู้สึก….
                                     ฟ้าครึ้ม พร้อมตกได้ทุกเมื่อ  …. ค่ำวันนี้ หากฟ้าโปร่ง คงดี พระจันทร์ คงสวย งามน่าดู
   ขณะรถที่นั่ง อยู่ ได้เลี้ยว ออกสู่ถนนใหญ่ สิ่งที่ปรากฎ  ตรงหน้าฉัน คือ พระจันทร์ดวงกลมโต สีเหลือง ปลั่งสดสวย
ที่แทรก  เมฆดำ ออกมาส่องสว่างโอวว ขอบคุณ  พระจันทร์เจ้าขา ข้า ไม่ต้องการขอพรใด ๆๆ แต่ ช่วยปลอบใจข้าหน่อย
ช่วงนี้ เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยใจ …. มองพระจันทร์อีกครั้ง … พร้อมด้วย รอยรื้นของน้ำตา .. พร้อม ๆๆ กับ การลับหายเข้าเมฆ
ของพระจันทร์ดวงเดิมอีกครั้ง   เหมือนกำลังบอกให้ฉันได้รู้ว่า ใครก็ตามที่มาปลอบเราเค้าก็อยู่ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น
แล้วเค้าก็ลาจากไปคนเราต้องอยู่ด้วยตัวของตัวเอง สินะ…… ตั้งใจจะใช้ชีวิตให้เป็น ไม่ใช่ ใช้ไปวัน วัน อย่างที่แล้วมา
….. คำที่ ผุด ขึ้นมา เปลี่ยนแปลง ตัวเอง ซะ  เราเปลี่ยนคนอื่น ไม่ได้ …  ^  ^

---